Inhoud
Voorwoord
ALV 2021
Ledenadministratie
Motorbeurs 2021
Mens & Motor: Ella Verhagen
Waterdichte motorkleding
De 8 van Alphen
Dolomieten 2020
TET Polen 2020
Bij gebrek aan
Clubdealers
VOORWOORD door Martin Visser (Voorzitter)
Het is herfst, de dagen zijn de afgelopen weken behoorlijk wisselvallig en wat ik zo voor de komende weken hoor zal het wisselvallig blijven. Wat is er toch allemaal aan de hand in de wereld? Helaas hebben we de afgelopen weken het kabinet weer horen praten over verdere verscherping van maatregelen inzake Corona. iets van ons en jullie gezinnen nog gezond en niet getroffen door het coronavirus!
Zoals ik in mijn vorige voorwoord ook heb geschreven heeft het coronavirus de Transalp Club ook in de tang. De ‘Acht van Alphen’ hebben we kunnen rijden en de “Oostrit maar verder is er niet veel terecht gekomen van de evenementenkalendar. De ‘Drentherit en het ‘ TCN500 weekeinde ‘ zijn afgelast.
OOk het buitenlandweekeinde waar velen van ons naar uitgekeken moest op het laatste moment worden afgelast vanwege regels van de Duitse overheid.
Vanuit deze plaats wil ik toch alle clubleden die zich op welke manier dan ook hebben ingezet om de evenementen te laten plaatsvinden bedanken voor hun inzet. Eigenlijk is dit een bedankje naar alle vrijwilligers binnen de club, of je nu bezig bent met het clubblad, of je bent druk op het forum, het uitzetten van een tocht of evenement op neemt ,of je ondersteunt het bestuur op welke manier dan ook, vereniging kan niet onder deze vrijwilligers, dus chapeau voor al deze leden die de club mede op stroom houden!
De omstandigheden i.v.m. corona hebben we niet kunnen veranderen als Club, ook al zijn er veel evenementen afgelast . De evenementen kunnen misschien in de volgende jaren gebruikt worden. Binnen het bestuur hebben we ook nagedacht op welke manier we toch nog een evenement kunnen organiseren. Wij als bestuur maken ons ook zorgen voor de komende periode, hoe gaan we met de ALV om? Mogen er wel zoveel mensen bij elkaar komen? zal er een motorbeurs plaatsvinden? En hoe richten we het volgende jaar weer in? Tijdens de laatste bestuursvergadering hebben we deze zaken besproken en we hebben als bestuur toch gekozen voor een evenemenkalender 2021.
We hebben de leden die de afgelopen jaren betrokken zijn geweest bij de totstandkoming van de evenementenkalender gevraagd om hun ideeen te opperen en op 10 oktober is er een overleg geweest, deze keer via een beeldbelverbinding… het is helaas niet anders.
Vanuit de bestuurstafel kan ik jullie melden dat we nog steeds op zoek zijn naar een evenemencommissaris, mocht je interesse hebben neem eens vrijblijvend contact met me op!
Zoals jullie weten willen we het eigen vermogen van de vereniging te laten slinken ,maar dit is de afgelopen jaren niet gelukt ! Tijdens de bestuursvergadering is ook de commissie is aangesteld in de Algemene ledenvergadering van 2020. de commissie is immiddels actief en zal aan de leden een aantal voorstellen doen.
We hebben ook weer een start gemaakt voor nieuwe clubkleding, we verwachten medio december deze kleding beschikbaar te hebben zodat we dit jullie kunnen tonen, nog even geduld…..
Blijf de redactie ook jullie verslagen toezenden, kopij is altijd welkom.
ALV 2021
Algemene Ledenvergadering 2021
De Algemene Ledenvergadering (ALV) is gepland voor zaterdag 16 januari 2021. Start inloop 19.00uur en de vergadering start om 19.30 uur.
Locatie: ’t Wingerds hof, Dorpsstraat 31, 3366 Wijngaarden.
Door de Corona maatregelen weten we als bestuur op dit moment van deze aankondiging nog niet of de vergadering fysiek wel kan doorgaan. Gebruikelijk komen er ongeveer 50 leden naar de ALV en het is op dit moment nog niet duidelijk of we in deze omvang wel met elkaar mogen samenkomen.
het bestuur is van mening dat de ALV wel, als het redelijker ook maar enigszins mogelijk is , moet plaatvinden en bij voorkeur in januari 2021.
Als blijkt dat in januari 2021 we geen bijeenkomst mogen organiseren met een omvang van 50 leden hebben we de mogelijkheid om de ALV voor een periode van vier maanden op te schorten. Daar gaat niet onze voorkeur naar uit, maar het lijkt ons goed om jullie als leden alvast wel van de verschillende opties die mogelijk zijn op op de hoogte te stellen. Houd Transalper, de website ,het forum maar ook jullie e-mail SVP in de gaten, zodra we hier duidelijkheid over hebben zullen we dit aan jullie allen communiceren.
wel kunnen jullie dat er inmiddels alweer voor 2021 een nieuwe toer-en evenementenkalender is opgesteld. Er zijn weer ritten gepland en zelfs een NTT en een buitenlandweerkeinde , natuurlijk onder voorbehoud vanwege Corona. Over de nieuwe activiteit zullen we zo snel mogelijk nader informeren.
leden administratie
ledenadministratie
Time files, ook in coronatijd. Het kalendaarjaar loopt alweer op zijn eind als je deze transalper leest. Voor de administratie van de van de TCN een relevante datum dans wan het was oktober een relevante datum want dan sluiten we het boekjaar af. Voor het ledenadministratie loopt dat iets langer dat iets langer door: daarvoor hanteren we het kalenderjaar . Wil je het nieuwe jaar verder zonder lidmaatschap van van de Transalp Club Nederland dan moet je ons dat wel even laten weten en wel voor 1 december 2020. Afmelden is het makkelijkst met een mailtje naar leden@transalpclub.nl met daarin (liefst 00k) je lidnummer +je naam en de boodschap dat je op wilt zeggen. Ik verwerk dat dan in ons bestanden je krijgt daar altijd een bevestiging van _>als je voor 1 december geen bevestiging ontvangen, bel mij dan even (tel nr staat voorin in het colofon van deze Transalper )
Betaling
Sta je bij ons te boek om handmatig zelf je contributie over te maken ,denk er dan eens over na om ons alsnog te machtigen. Het scheelt ons echt heel veel werk en ie hoeft ie geen zorgen te maken over de incasso want als je het daar om welke reden dan ook niet mee eens bent heb 7 weken om die incasso terug te draaien.
Wijzigingen
wijzigingen van bijvoorbeeld adres, machtiging of als je het clubblad liever digitaal leest, kon je in het verleden zelf doen. Die mogelijkheden is er niet meer. Voor alle wijzigingen is een mailtje naar leden@transalpclub.nl voldoende. Van die wijzigingen krijg je ook altijd een bevestiging.
E-mailadres
Een belangrijk gegeven in ons bestand is je e-mal adres. het komt daarbij wel eens dat leden een nieuw e-mailadres krijgen en er dan na lange tijd achter komen dat wij nog je oud adres hebben. Ik wijzig niet zomaar een e-mailadres in ons bestand want daarmee zou een ander met jouw gegevens aan de haal kunnen gaan: daarom bel ik je daar over. De contributie voor 2021 moet nog formeel worden vastgesteld: wacht daarom nog even met betalen van de nieuwe contributie. In De Transalper januari/ februari 2021 kom ik hier terug.
Motorbeurs 2021
Op de agenda van 2021 staat de Jaarbeurs van 18 februari t/m 21 februari gepland.
Zoals jullie weten staat de TCN daar jaarlijks met een stand en is het aan de beurscommissie de taak om de stand op te zetten en van de nodige faciliteiten te voorzien. Het belangrijkste is dat ik dan ook altijd zorg voor bemanningsleden m/v die er voor zorgen dat het publiek en de leden te woord worden gestaan en worden voorzien van een natje en een droogje.
De afgelopen periode zijn veel dingen niet doorgegaan door de beperkingen van de corona – regels zoals het 1.5 meter beleid, beperkt aantal personen dat elkaar mag ontmoeten etc etc.
De jaarbeurs is groots en druk en met bezoekers van uit het hele land. gelet op de verwachting dat pas in het voorjaar gestart zal gaan worden met een vaccinatie programma en de maatregeling om afstand te houden en evenementen in omvang beperkt zullen zijn is. in afstemming met het bestuur, besloten om de Transalpclub niet in te schrijven voor een stand op de Motorbeurs.
Mocht de beurs i.v.m een uitzondering wel doorgang kunnen vinden dan speelt direct de vraag of we als beurscommissie en als bestuur de verantwoording willen dragen om clubleden op de staan om leden en bezoekers te woord te staan etc. Die leden vraag je dan feitelijk of ze extra risico willen lopen op een corona- besmetting . Hoe de situatie dan ook is , is nu nog onbekend. maar het risico zal er nog steeds zijn. De beurscommissie is van mening dat je dat als club niet mag en kan vragen van je leden.
De jaarbeurs is geen organisatie die je zomaar even op poten zet om pas een week van te voren te besluiten of het wel of niet kan doorgaan. En dan nog. Stel dat er een week na de beurs blijkt dat er leden besmet zijn geraakt op de jaarbeurs moet er niet aan denken.
Jammer , maar helaas, geen jaarbeurs 2021 voor ons? laten we hopen dat we het virus onder controle krijgen in Nederland en daar buiten zodat we kunnen uitzien naar de motorbeurs 2022!
Mens & Motor: Ella Verhagen
Kun je iets over jezelf vertellen?
Ik ben Ella ,ik ben 62 jaar en ik woon al 42 jaar samen met Ron, Ik haalde mijn motorrijbewijs toen ik zwanger was van onze tweeling. Destijds kon je nog een ‘L-bordje’ kopen bij de politie, je moest dan aantonen dat je rijles had en dan mocht je in heel Utrecht rijden. Mijn broer had toen een Kawasaki 125 en die zei: “ik zet mijn motor wel bij jou neer, dan kun jij je rijbewijs gaan halen”. Ik vond dat natuurlijk goed en zo ben ik begonnen met motorrijden.
Het rijexamen werd toen twee keer uitgesteld omdat het eerst -10 graden en toen -12 graden was. Uiteindelijk heb ik afgereden met -9 graden! die Kawasaki had een kick-starter, onderweg sloeg de auto om te helpen de motor te starten. Hij vond dat ik dat i ‘mijn positie’ niet hoefde te doen. ik heb mijn motorrijbewijs 35 jaar, net zo lang als mijn kinderen oud zijn. De kinderen zijn ook 35! ik moest ook motorkleding lenen want mijn eigen kleding paste natuurlijk niet meer vanwege mijn dikke buik
Ron heeft zijn motorrijbewijs al vanaf zijn 18e en toen ik eenmaal mijn motorrijbewijs had behaald hebben we een motor gekocht, een Virago 750, een shopper. Daar kon ik niks mee. ik kwam daar echt de bocht niet mee om. Een motorrijtje maken was ook best lastig met 2 jonge kindjes. Uiteindelijk werd het een kleinere Virago 535. Die reed lekker, daarvan had ik het gevoel dat ik de baas was en niet dat de motor mij de baas was. maar van deze motor kreeg ik weer pijn van mijn in mijn rug. De shopper stond dus vooral stil, af en toe deden we eens een rijtje maar niet heel frequent. via marktplaats. Ik was daar met Marnix, mijn zoon van toen 11, heengegaan om proef te rijden , Ron wist van niks! ik heb die motor echt op kleur gekocht, een paarse! ik vond paars wel apart, en ik wist al wel dat ik een Transalp wilde. het model en wat je er mee kon dat sprak me wel aan . Ik kocht hem vooral voor ritjes en woon- werverkeer, reizen met de motor had ik toen nog niet voor ogen. Vanaf dat moment ben ik BAT- cursus gedaan (Basis Allroad training, deze werden zo’n tien jaar georganiseerd door de Transalp club, red
Met de Alp heb ik ook een circuittraining in Assen gedaan, dat was een tip van Caroline Slokker, Vrouwen die een Honda op hun naam hadden staan mochten in Assen een dag gratis komen rijden. Daar ben ik toen samen met Caroline naar toe gegaan. Meteen nadat ik de Transalp gekocht had ben ik lid geworden van de Transalpclub, dus vanaf 2001. Het was een soort knop die bij mij was omgegaan. vanaf dat moment kwam er van alles op mijn pad. Ik vind bijna alles leuk, dat is soms heel lastig maar meestal is het wel ok, dan lukt het wel om het allemaal ook te doen. Ik had een Transalp en toen wilde ik ook lid worden van de club. Zo maak ik op de motorbeurs nog steeds mensen lid: je hebt een Transalp, dus dan moet je ook lid worden!
Op enig moment ben ik terecht gekomen bij Motorrails in Amsterdam, een reisbureau dat avontuurlijke motorreizen organiseert. een soort Chris Wilthuis (van Explore 360, red.) maar dan avant -la -lettre. Motortrails organiseert al reizen vanaf 2000. in Vietnam, Cambodja, Laos en meer. ik heb toen een motorreis in Cambodja geboekt, en ik vond dat ik dan wel een beetje off-road moest kunnen rijden daarom heb ik de BAT- cursus ook gedaan
wat voor werk doe je ?
Ik ben sinds 2018 zelfstandig masseur en kindermaasagetherapeut. Ik heb altijd in de kinderopvang gewerkt maar raakte in 2014 vanwege een reorganisatie mijn baan kwijt. Ik bedacht mezelf:”wat zou ik willen woorden als ik later groot ben? ” en vervolgens ben ik de masseuropleiding gaan doen van een jaar. Dat was een leuke opleiding. Iedereen die ik daarover sprak zei: “oh lekker, massage, wat fijn” maar ik dacht , is dat het dan , lekker fijn, is dat mijn werk? af en toe masseerde ik kinderen, mijn kleindochter bijvoorbeeld. Zij zegt zei: doe maar geen muziek op, je hoeft niets te zeggen, ik voel wel waar je bent.”Als ik mijn handen op haar rug legde dan voelde ik haar zowat door die massagetafel heen zakken, zo makkelijk kon zij zich ontspannen. Later masseerde ik de zon van een haardloopmaatje, die was ook 8 jaar oud, daar legde ik mijn handen op zij rug en hij sprong zowat tegen het plafond: WAT DOEN JE? ik moest hem echt helemaal meenemen en steeds vertellen wat ik ging doen, en langzaamaan kon ik dan steeds minder vertellen en gaf hij zich over aan de de masseur. aan mijn handen. dat vond ik echt geweldig. elk kind namelijk anders, ik moet elke kind zo benaderen dat hij kan ontspannen en dat ik kan bereiken met mijn handen wat ik wil.
Twee jaar later heb ik de opleiding afgerond en sindsdien ben ik kindermassagetherapeut. Als je niet helemaal lekker in je vel zit op school, of als je het gevoel hebt dat andere kinderen leuker zijn of beter zijn, dan kan massagetherapie echt helpen, met geuren, met yoga, met mindfulness, met affirmaties, met meditaties en met massages. Sinds kort heb ik een opdracht bij een buitenschoolse opvang waar ik een cursus mag geven, daar werk ik komend halfjaar een vaste middag in de week. Verder werk ik thuis, ik heb boven een aparte kamer voor mijn massagepraktijk ‘met zonder handen ‘. De connectie tussen werk en motorrijden is voor mij mindfulness. Al je in je helm zit, in je cocon , dan is dat toch een soort bubbel waarin alleen jij zit en je zelf beslist wat je doet. je bent heel erg gefocust op wat je doet. als ik dan om me heen kijk krijg ik vaak het gevoel: “dat ik hier mag rijden!”. Dat is voor mij een soort mantra en dat gevoel heb ik ook als ik op reis ben.
ik rijd nog steeds op een Transalp, dit is mijn derde Transalp. De eerste was een paarse 600, de tweede was een 650. Die had ik ongeveer een half jaar toen ik van achteren werd aangereden. Ik was samen met Jolanda Zomer onderweg naar het ladies-weekend van de TCN. We stonden voor het verkeerlicht om linksaf te gaan toen ik plotseling gekatapulteerd werd! Rechtdoor stond op groen en de auto die achter mij stond dacht dat het voor haar ook groen was en reed gewoon door. Ik werd zelf niet geraakt, eigenlijk bleef ik gewoon staan en de motor werd gewoon onder me vandaan gereden. Sindsdien blijf ik in mijn spiegel kijken als ik stil sta voor een verkeerslicht. ik heb nog steeds die angst om van achteren aangetikt te worden. Gevolg was dat het frame krom was. Gelukkig was ik all- risk verzekerd. Van het verzekeringsgeld heb ik een nieuwe Transalp 700 gekocht en daar rijd ik nu nog op. Hij is uit 2007, dus ook alweer 13 jaar oud. Hij heeft een grote onderhoudsbeurt genoten bij Rob en mag blijven! Hij heeft nu 80000km gelopen, en met mij tenslotte de hele wered rond geweest!
Hoe is dat zo gekomen dat je met je Alp de wereld bent rondgereisd? Ik reisde sowieso al veel, naar Patagonie of Thailand of Verweggistan, dan reden we op gehuurde motoren. We gingen dan via een reisbureau met een groepje motorrijders en een begeleider die alles regelde. Ron e ik gingen samen mee, of ik ging ook wel alleen mee of Ron ging alleen mee. je ontmoet dan allemaal mensen die van motorrijden houden en van vreemde verre landen, daar zit een connectie. Uit elke reis houd ik wel een kennis over, waar ik dan contact mee houdt. Zo hield ik uit reizen in Nepal en Bolivia mijn 2 wereldreisgenoten over. We zijn alle drie ontzettend verschillende personen, maar we zijn een elkaar aanvullend team en dat is heel handig op reis. Als je als setje op reis gaat is mijn ervaring dat je , je je altijd ook verantwoordelijk voelt voor partner . En je partner voelt zich ook weer verantwoordelijk te voelen voor de ander, die zijn allemaal heel zelfstandig. dan is het : zie maar, wat moet er gedaan geworden , de een maakt routes en de ander die vindt niks een probleem-wat ook heel handig is. En ik ben van communicatie, ik regel de hotels, en als iets kapot is of er moet iets geregeld worden dan ben ik meestal degene die dat regelt. Daarmee zijn we dus een drie- eenheid.
Wim en Guido, dat zijn mijn reservemannen. (Mijn moeder bedacht deze term en sindsdien noem ik ze zo.) Het plan ontstond om met een klein groepje een verre reis te maken. Motortrails had net een reispakket van hier naar Tokio ontwikkeld. Floor en haar vader Barend(Maten, red.) deden die reis toen ook. Wij ontmoeten hen bij het inchecken op de ferry in Vladivostok. En ook Joris Joore (schrijver van het boek “Rondom, per motor de wereld rond”, red.) zat ook op dezelfde boot. Het eerste jaar dat we aan die reis begonnen hebben hebben we een trip gemaakt van hier naar Kirgizie, zeven weken. Daarvoor had ik een XT600 gekocht en die heb ik in Kirgizie verkocht. Die had ik speciaal voor die reis gekocht want ik wist toen nog niet dat ik door zou gaan daarna. De mannen wilden wel verder wel verder de wereld door, en daar heb ik me daarbij aangesloten. Wij reisden 4of 4 weken, dan stalden we de motoren en dan gingen we naar huis om te werken. Het jaar daarop vlogen we weer terug en gingen we verder met onze wereldreis. In totaal hebben we er vijf jaar over gedaan.
Het tweede jaar heb ik mijn Alp verstuurd naar Mongolie. Die is in een vrachtwagen daarheen gegaan. je zoek gewoon op Google op “motortransport ” en in Duitsland vond ik een heel gerenommeerd bedrijf – dat dan overigens wel met Polen werkt die zich niet helemaal aan de de tachograaf houden. Ze komen de motor bij je thuis ophalen en later staat hij in Mongolie voor je klaar. Ik geloof dat ik daarvoor 600 euro kwijt was. In mongolie hadden we een adres waar de motoren konden staan, daar hadden de anderen hun motoren ook gestald. Het adres in Mongolie hadden we gevonden via het forum van Horizons Unlimited. Op dat forum stelde ik heel veel vragen, hoe moet ik dat regelen, wie heeft daar contactpersonen. Dan blijkt dat er in Mongolie ook motorreisbureautjes zijn, waar dan ook weer dat reisbureau uit Amsterdam mee samenwerkt. dan heb je een een contact dat je kan vertrouwen. Twee maanden nadat ik mijn motor had verstuurd kwamen we in Ulannbaatar aan en daar stonden onze motoren op ons te wachten en konden we gaan rijden. Van mongolie naar Rusland, daarna vanaf Vladivostok met de boot naar Zuid-Korea. In totaal hebben we maar twee lekke banden gehad, 1 vastgeslagen ketting en een kabelbrandje. Als je 6000 km door Rustland rijdt, een ontzettend leuk land.wat ik helemaal niet had verwacht, dan zie je af en toe BMW’s langskomen die alleen maar heel hard rijden. Als zij je ergens op een parkeerplaats zien staan Ok? en rijden dan meteen weer door. Maar toen wij daar een lekke bandhadden gingen ze meteen voor ons aan de slag. dan bellen ze iemand die je meeneemt naar een bandenzaak en ’s avonds zaten we daar te dineren met het gezin! ik ben best goed in contact leggen met mensen, omdat ik altijd nieuwsgierig ben en verwonderd. ik ga er ook altijd vanuit dat mensen geen oor willen aannaaien. “De meeste mensen deugen” zeg maar. De mannen waren wat gereserveerder daarin. die hadden meer iets van : je kent ze niet , je gaat er gewoon naat toe, durf je dat zomaar? maar je voelt het in je buik als het niet goed is. Daar moet je vanuit gaan
Toen vanaf Zuid-Korea naar Japan, en in Japan hebben we de motoren in Tokio gestald. Met ongeveer 400 mails heb ik eenmaal weer thuis geregeld dat de motoren opgehaald werden bij de stalling in Tokio en verscheept werden bij de stalling in Tokio en verscheept werden naar Seattle, dat was echt heel ingewikkeld.
We hadden allemaal twee motoren , één ergens in het buitenland en één thuis. Het idee van de mannen was ook echt om een rondje om de wereld te maken. Het eerste jaar had ik dat nog helemaal niet, maar daarna werd het echt. We wilden in oostelijke richting gaan naar Tokyo, een beetje zoals ‘The long Way Round’ . In de twee jaren daarna zijn we vanaf Seattle via Alaska en British Colombia naar Alberta in Canada gegaan. In het laatste jaar zijn we door alle provincies van canada gereden, eventjes naar New York geweest en toen vanaf Montreal naar Dublin gevlogen. Air canada heeft namelijk heeft verschepingsmogelijkheden per vliegtuig. Dan kan je ze de ene dag brengenen dan kun je ze drie dagen later ophalen in Dublin. Wij vlogen een dag later naar de douane ,groene kaart (verzekering) laten zien, en we konden weer rijden. Via Zuid-Ierland zijn we overgestoken naar Wales, helemaal doorgestoken naar Dover, vandaar met de trein naar Calais en door naar Nederland. Dus we hebben met de motoren gereden, getreind, gevaren en gevlogen! ik ben vijf jaar lang met die mannen 4 of 5 weken per jaar op pad geweest. Dan leer je elkaar wel kennen, maar op een heel andere manier dan als je niet motorrijdt. Het zijn echt motorvrienden. je maakt ontzettend veel mee met elkaar. Als er iets misgaat is dat eigenlijk het leukste! “Dat geeft de mooiste verhalen ” zeiden we dan tegen elkaar , en dan waren we alweer bij eigenlijk
In totaal hebben we maar twee lekke banden gehad, 1 vastgeslagen ketting en een kabelbrandje. Als je 6000km door Rusland rijdt, een ontzettend leuk land, wat ik helemaal niet had verwacht, dan zie af en toe BMW’s langkomen die alleen maar héél hard rijden. Als zij je ergens op een parkeerplaats zien staan dan stoppen ze heel even om te vragen ” Are you OK ? ” en rijden dan meteen weer door. Maar toen wij daar een lekke band hadden gingen ze meteen voor ons aan de slag. Dan bellen ze iemand die je meeneemt naar een bandenzaak en ’s avonds zaten we daar te dineren met het gezin! Ik ben best goed in contact leggen met mensen, omdat ik altijd nieuwsgierig ben en verwonderd. Ik ga er ook altijd vanuit dat mensen deugen” zeg maar . De mannen waren wat gereserveerder daarin. Die hadden meer iets van : je kent ze niet, je gaat er gewoon naar toe, durf je dat zomaar ? maar je voelt het in je buik als het niet goed is. Daar moet je vanuit gaan.
In Kirgizie hebben we routes gekregen van een Zwitser, die woont daar in Osh en verhuurt daar motoren. Via hem heb ik ook mijn motor toen verkocht. Die man had routes klaarliggen en kon ons vertellen waar voor ons de beste routes waren. Je hebt natuurlijk altijd wel van die zandpaadjes, in Mongolie bijvoorbeeld, maar dat is allemaal redelijk te doen. onderweg sliepen we vaak in motels. In Azie kost dat natuurlijk helemaal niks, maar ook in Canada en Amerika namen we driepersoonskamers dan was je 100 dollar kwijt met z’n drieen. Alleen in Canada, in Nationaal park Jasper vonden we geen betaalbaar overnachting. We zouden in de parken van van Jasper en Banff verblijven, omdat we in Calgary wilden eindigen. Alle huurtenten waren bezet. Toen hebben we maar een goedkope tent en matjes gekocht. We hadden een slaapzak bij ons en hebben zo hebben we daarin tien dagen heel prettig gekampeerd
Regelden jullie alles van tevoren of moest je ook onderweg nog veel regelen?
Het eerste jaar was nog veel door het reisbureau geregeld. Daarna zijn we het zelf gaan doen. De reisperiode was natuurlijk altijd vastgelegd, maar soms moesten we de terugvlucht onderweg nog regelen. want als je bijvoorbeeld met air Canada met je motor wil vliegen dan kun dat pas een maand van tevoren regelen. Dat is dan een beetje een gok, haal je het of haal je het niet. En anders moet je ‘m op een boot zetten.
We hadden de route van onze reizen vooraf bepaald, maar we hadden de route van onze reizen vooraf bepaald. maar we bouwden altijd rustdagen in, zodat we een beetje konden spelen met de dagafstanden en slaappleken. Die regelen we steeds de dag van tevoren of ter plekke. Wim is onze routemaker, die houdt veel van gravel dus we reden veel gravelwegen, dat vind ik zelf ook wel leuk. Niet van die zandpaden, daar ben ik niet zo’n ster in. Vooral in Canada heb je nog heel veel gravel. hij maakte aangeboden, dan kijk je welke route gevolgd wordt, dat vergelijk je met de kaart en dan zie je vanzelf de leuke weggetjes. Die zette hij met Open street maps in de navigatie. Ik denk dat we zo’n beetje 70 verhard en 30 onverhard hebben gereden
Konden jullie ook zelf reparatie aan de motoren uitvoeren?
De mannen hadden gereedschap mee zodat we ook zelf dingen konden repareren. Zij reden allebei op een BMW en het meeste ouderhoud, zoals banden wisselen en olie verversen en dergelijke, deden zij bij een BMW-dealer. ik had alleen mijn standaard gereedschapssetje, maar ik ben heel goed in hulp vragen! Bovendien heeft mijn Alpje niet zoveel nodig: een online geregelde grote onderhoudsbeurt bij de Hondadealer in Calgary en rijden maar. In Amerika en Canada is dat allemaal makkelijk te regelen. En in Azie is het misschien nog wel makkelijker, want daar wil iedereen je altijd graag helpen. Als ze zien dat je iets nodig hebt dan gaan ze je helpen.
Hoe was het om als vrouw te reizen ?
Ik heb andere kwaliteiten dan de mannen, voel me niet stoer en sterk, maar ben vooral sterk op het gebied van communicatie. ik durf heel makkelijk hulp te vragen als het nodig is. En ik denk dat je als vrouw makkelijker wordt geholpen wordt, dat mensen sneller geneigd zijn om dingen uit handen te laten vallen om jou te kunnen helpen. Onderweg kwamen we niet zoveel vrouwen tegen die op de motor aan het reizenwaren. ik vind mezlf ook niet heel bijzonder dat ik zoiets gedaan heb, maar dat heeft ook te maken met hoe ik in elkaar zit. Ik vind het belangrijk om gewoon te doen wat ik leuk vind en wat ik kan. en leeftijd of sexe speelt daarbij geen rol. Mijn moeder van negentig heeft dat ook. Natuurlijk word ik ook ouder dat merk ik ook wel , maar het is niet zo dat ik nu denk “zal ik straks nog wel motor kunnen rijden of zal ik nog wel een nieuwe motor durven kopen “. Ik denk dat dat is zoals ik ben, overal induiken, overal in door gaan en dan denken ” dat kan ik best “.